نمایش نامه پیاده روی در ماه

کتاب پیاده روی در ماه:

کتاب پیاده روی در ماه نوشته شده توسط نویسنده و پژوهشگر اهوازی، مصطفی مستور می‌باشد. این اثر درواقع یک نمایش‌نامه می‌باشد.

فضای این نمایش‌نامه در کافه‌ای کوچک با دیوارهای آجری مدور که چند تابلو نقاشی جابه‌جا به دیوارها آویزان است، اتفاق می‌افتد.

داخل کافه پر از دودسیگار است و یک فضای مه آلود را می‌بینیم. در این کافه پنج میز گرد با فواصل مساوی وجود دارد که بر محیط دایره‌ایِ کف قرار گرفته‌اند.

هر میز دارای اشخاصی هست. این اشخاص شامل: میز اول سیامکِ ۳۲ ساله، هاله‌ی ۲۳ ساله و کیانوش ۲۷ ساله – میز دوم شیوای ۳۳ ساله، مینوی ۳۵ ساله و فرشته‌ی ۲۵ ساله – میز سوم باغ‌آبادی ۴۸ ساله، سیروس ۳۲ ساله و گلپای ۵۸ ساله – میز چهارم ترانه‌ی ۲۳ ساله، مانیِ ۲۶ ساله، بهمنِ ۳۰ ساله و فرزانه‌ی ۲۸ ساله – میز پنجم مازیارِ ۳۰ ساله و رضای ۴۳ ساله.

بخشی از این نمایش‌نامه که گفت‌وگو بین کیانوش و هاله می‌باشد:

کیانوش: منظورت اینه چون من رو دوست داری می‌خوای گند بزنی به همه‌ی احساسی که به تو دارم؟ منظورت اینه، درسته؟

هاله: ببین کیا، رفتن توی فاضلاب، معنیش این نیست که تا آخر عمر تبدیل شده‌ای به یه تیکه آشغال بوگندو.

شاید معنیش این باشه که برای رسیدن به بهشت گاهی باید تا گلو بری تو کثافت.

کیانوش: دست بردار، هاله. بهشت کجا بود؟ برای کسی که تا گلو می‌ره تو کثافت دیگه بهشتی وجود نداره.

منظورم اینه ممکنه تو بهشت باشه، اما همیشه بوی گند می‌ده. یه بوگندو تو بهشت.